And it just keeps on getting better

Hey daar Nederland! Hoe is het in aan de andere kant van de wereld? Deze kant is in ieder geval super! Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen(zeg ik dit echt elke keer?)maar goed genoeg slap geleuter. Tijd voor verhalen uit Nieuw Zeeland.

Taupo: tongariru madness.

Mijn laatste verhaal kwam vanuit Wellington, de volgende halte op de tour was Taupo. Taupo ligt aan een gigantisch kratermeer(lake Taupo, hoe zou deze stad aan zijn naam zijn gekomen???), deze krater is het gevolg van een van de grootste vulkanische uitbarstingen die de aarde ooit heeft gekend. Gelukkig is deze vulkaan al een tijdje uitgeblazen, er zijn echter nog wel andere vulkanen in de buurt(waarvan 1 er 10jaar geleden nog is uitgebarsten). Wat valt er te doen in Taupo? Een hele hoop, maar de 2 top-attracties zijn skydiven en de tongarirucrossing. Ik koos voor deze laatste optie. De tongariru is een vulkaan en daaromheen liggen nog 2vulkanen(o.a. mount doom uit lord of the rings))waar je in een uurtje of 8 een prachtige tocht omheen kan maken. Dus vroeg uit de veren en lopen tot je er bij neervalt! Nou was dit zeker het zwaarste wat ik tot nu toe op mijn reis heb gedaan, maar ook zeker een van de tofste dingen. Panorama's die werkelijk waanzinnig zijn, zo ver het oog rijkt en oogstrelend. Mount Doom beklimmen is optioneel en wordt geclassifisceerd als een zeer gevaarlijke klim. Gelukkig ben ik zonder vrees(en zonder scheuren) naar boven gelopen/geklommen/gekropen om vervolgens weer weggeblazen te worden(bijna letterlijk) door de fenomale uitzichten. De weg naar beneden was nog zwaarder, weliswaar in 1/4 van de tijd maar aangezien de berg nogal stijl was en de grond nogal los, was het meer glijden dan lopen. Een leuke, maar zware ervaring. De rest van de wandeltocht was gevuld met nog meer adembenemende uitzichten, diep groene vulkanische meren en goeie conversatie. Na de lange tocht volledig gesloopt, maar op de een of andere manier heb ik mij toch tot een avondje uit kunnen brengen met een groepje mensen uit het hostel. Dit tot groote spijt de volgende dag, want ik was werkelijk helemaal niets meer waard. Een dagje getemporiseerd en de dag erna weer door richting Auckland.

Auckland: A nice family home.

De rit naar Auckland was(zoals elke rit in Nieuw Zeeland)betoverend mooi. Ik kan er maar niet aan wennen hoe ook Nieuw Zeeland me blijft verbazen met natuurlijke schoonheid. In Auckland heb ik voor het eerst deze reis weer eens in een huis geslapen. Jacq en Kerry(vrienden van de familie) lieten mij voor iets meer dan een week volledig profiteren van ongefijnste gastvrijheid. Ook de kinderen Jake, Natasha en Elliot hebben me werkelijk weer even thuis laten voelen. Om na 4,5 maanden weer in een huis te zijn waar je eigenlijk leeft zoals thuis was wel even wennen in het begin. Het went echter snel en beviel zeer goed. De dagen die volgden waren gevuld met lekker ontspannen, maar ook zeker Auckland en omgeving verkennen. Jacq nam me mee naar de skytower(een 100+ bouwwerk in het centrum van Auckland waarvan je ongeveer de hele stad kan zien. Een van de tofste dingen die ik in die tijd heb gedaan was met Jake naar Bethel's beach gaan. Wat kan er nou zo leuk zijn aan een strand? 30meter hoge zandduinen om precies te zijn, en niet om vanaf te lopen, maar om vanaf te surfen! Heel tof en pijnloos. Je bouwt toch aardig wat snelheid op en aangezien ik zeker geen expert ben op surfgebied is het een hele uitdaging om het op het bord tot de bodem van de duin te maken. Dus half surfend, half rollend heb ik mijn eerste ervaring opgedaan met duinsurfen. Niet alleen de duinen waren tof, het strand hier was ook zeker de moeite waard. Gigantische rotsen die uit de oceaan steken. Pfoe pfoe Nieuw Zeeland, wauw. Om niet te veel te wennen aan thuis zijn ben ik in het weekend naar de Bay of Islands gegaan. De Bay of Islands liggen in het uiterste noorden van Nieuw Zeeland en zijn een spirutuele plek voor de Maori. Heel veel spiritueels heb ik hier echter niet gedaan, wel ben ik opnieuw getrakteerd op een paar panorama's waar je u tegen zegt. Met een boottocht van een paar uur een stukje van de eilanden verkent en naar 'the hole in the rock' gegaan. In principe is het gewoon een rots in de oceaan met een groot gat erin, waar je onder de juiste omstandigheden onderdoor kan varen. Helaas was de zee iets te wild die dag en in plaats van een poging te wagen en waarsschijnlijk op de bodem te eindigen keerden we maar weer om. Onderweg nog even een paar dolfijnen gespot die zich aan het uitsloven waren door achter de boot hoog uit het water te springen(pff patsers). Hierna weer terug gegaan naar Auckland waar ik nog een paar heerlijke dagen bij Jacq en de familie heb doorgebracht. Aangezien ik nogal krap bij tijd zit en ik langer bij de familie was gebleven dan gepland, heb ik helaas een paar stops moeten overslaan. Eergister ben ik vanuit Auckland naar Wellington gevlogen en vervolgens naar Kaiteriteri gegaan waar ik mijn Kiwi avontuur weer heb voortgezet.

Westcoast: This is gonna be a crazy ride.

De nieuwe kiwi groep is zeer tof wat op de eerste avond al resulteerde in een rijkelijke bierstroom, sterke verhalen en mooie momenten. Ik blijf bij deze groep tot het einde van mijn Nieuw Zeeland avontuur en ik heb het gevoel dat het wel eens een hele mooie tijd zou kunnen worden. Vanavond is er een kroegentocht gepland waarbij je met 1been aan iemand anders bent vastgebonden. Dit zal ook ongetwijfeld wel wat moois opleveren.

Dus ja, dit zijn weer wat avonturen van de afgelopen tijden. Ik weet niet of het jullie al is opgevallen maar mijn reis zit er alweer bijna op. Mochten er geinteresseerden zijn, op 8mei om 09:20 kom ik aan op schiphol. Vrienden en bewonderaars zijn welkom. Maar het is nog niet zo ver, ik kan(en ga)nog even zeer intens van al het goede om mij heen. Ik stel voor dat jullie hetzelfde doen. Voor zeg ik Kia ora!

Enjoy Life!

Caius

Sweet ass Bro.

Hey daar Nederland! Hoe is het met jullie? Ook hier in Nieuw zeeland gaat het nog altijd geweldig met mij! Jaaaa, ik ben alweer al mijn laatste land toegekomen. De tijd vliegt, helaas en gelukkig. Maar ik heb nog even om hiervan te genieten. Hoe ik dat doe in Nieuw Zeeland....

Christchurch: The city that rocked me.

Daar stond ik dan op het vliegveld in Christchurch,Nieuw Zeeland. Na 40 uur van wachten,vliegen,wachten,vliegen,wachten en vliegen was ik toch echt daar. Dus wat doe je dan? Geen lonely planet om me te lijden, geen gids om me te sturen, eigenlijk geen idee wat te doen. Maar even rondgelopen, een folder van een hostel gevonden en mezelf daar naartoe getransporteerd. Wauw wat is Nieuw Zeeland anders! Geen chaos in het verkeer, in plaats van palmbomen staan er dennebomen langs de weg en shit wat is het hier koud! Mijn tropische ik is niet meer gemaakt voor temperaturen onder 25graden. Met 17graden en flinke wind is het dan toch echt even wennen. Na een heerlijke warme douche(eerste keer dat ik een 'echte' douche heb gehad sinds....lang) snel wat gegeten en gaan slapen om de volgende dag Christchurch te gaan verkennen. Jullie herinneren het je misschien nog wel. Christchuch was nog niet zo heel lang geleden getroffen door een behoorlijke aardbeving? Zoiets herinnerde ik mij in ieder geval. Dat de stad na meer dan een jaar nog steeds in deze staat verkeerde had ik niet verwacht. Het hele centrum van de stad is afgezet en bestempeld als 'red zone'(verboden toegang). Overal staan gebouwen met scheuren, kapotte daken of waar simpelweg de helft van mist. Waar je normaal een bruisend stadshart verwacht is nu helemaal niemand, een soort spookstad. Betekend dat dan dat er niets te doen is in Christchurch? Zeker niet! Ik ben naar het Canterburry museum geweest(waar een zeer indrukwekkende tentoonstelling over de aardbeving was), heb de botanische tuinen bezocht, heb wat geshopt(ik heb toch echt warmere kleren nodig voor dit weer!) en ben naar New Brighton geweest. Al met al waren mijn dagen in Christchurch zeer geslaagd. Alhoewel het echt even wennen was om weer in de westerse wereld te leven. Zelf boodschappen doen, zelf koken en je eigen kleren wassen! Ja dat Azie was me eigenlijk toch een partijtje lux! Na een paar dagen Christchurch ben ik gestart met de Kiwi Experience. Iets soortgelijks als wat ik in Laos heb gedaan. In principe een bus die een bepaalde route heeft, waar ik op en uit kan stappen wanneer ik wil. Kwart voor 2 's middags stap ik in en off we go!

Kaikoura: A glimpse of the beauty.

De reis naar Kaikoura was echt prachtig! We reden door de meest waanzinnig mooie landschappen, die totaal anders waren dan alles dat ik tot nu toe heb gezien. Glooiende goudgele heuvels, afgewisseld door bergen waar op de toppen sneeuw valt te bespeuren en een prachtige kustlijn. Dit alles is onderdeel van het Zuiderleiland waar ik later ongetwijfeld nog veel meer van ga zien! Tijdens de busrit ontmoet ik Finn. Een meisje uit Duitsland waarmee ik de afgelopen dagen heb uitgehangen. De busschauffeur is ook een toffe gast, Kayne. Doet dit werk al een hele tijd en noemt alles(zoals het de kiwi experience betaamd) sweet ass, het werkt erg aanstekelijk. Na een paar uur komen we aan in Kaikoura, een dorpje ten noorden van Christchurch. Prachtig gelegen tussen op een plek waar de bergen en de zee in elkaar overgaan. Hier kan je met dolfijnen zwemmen en walvissen spotten(niet gedaan maar wel zeehonden gezien) en mooie wandelingen langs de kustlijn maken. Helaas heb ik een vrij strak tijdschema dus langer dan 1 nacht kan ik hier niet blijven. Om toch niet iets mee te krijgen van al deze schoonheid ben ik de volgende ochtend extra vroeg opgestaan op de zonsopgang te bewonden en ik kan jullie vertellen(zoals jullie misschien al wel op de foto's hebben gezien) het was zeer de moeite waard...

Wellington: The coollest little capital.

Na de zonsopgang mn tas ingepakt en weer op de bus gestapt richting Wellington, de hoofdstad van dit prachtige land! Na weer een paar uur in de bus en een paar uur in de boot(een reis die ook zeker geen straf was, wauw wat een landschappen!)kwamen we aan in Wellington. Hier heb ik de afgelopen dagen een hele toffe tijd gehad. Wellington is zeker een van de tofste steden waar ik ooit ben geweest. Met een centrum dat vol zit met winkels,bars,restaurants, bioscopen en supermarkten in hoge flats of kleinere gebouwen die uit vroegere tijden stammen heeft de stad een bruisend hart. Maar het is ook zeker de moeite waard om even naar de haven te lopen waar je een schitterend uitzicht hebt over de zee en omliggende bergen en heuvels. Is al dat stadse je even te veel? Dan zijn hier ook weer prachtige botanische tuinen te bewonden of maak een wandeling naar de top van Mount Victoria. Daar kan je in alle rust de hele stad van een afstandje bekijken terwijl de zon onder gaat. Ook hier heb ik weer een supertof museum bezocht. Het Te Papa(betekent onze plek) is echt een heel tof museum. Heb er een hoop geleerd over aardplaten en dat soort zaken(zeer educatief allemaal), heb een reuzeinktvis gezien!, weer wat kunnen leren over Maori cultuur en een paar hele aparte en interessante kunstwerken kunnen aanschouwen. Voor iedereen is wel iets te vinden in dit museum. Vandaag heb ik ook een bezoekje gebracht aan de Weta Cave. Weta is het bedrijf achter de special effects, make up, decors, masker etc etc van Lord of the Rings, Avatar, Kuifje en noem het maar op. De Weta Cave is een plek waar ze sommige van de dingen tentoonstellen(zoals een beeld van Gollum) en waar ze je(door middel van een video) een tour geven door het bedrijf. Al met al is mijn tijd in Wellington zeer succesvol en super leuk geweest. Zeker een stad waar ik nog wel eens een keer heen zou willen gaan!

Nieuw Zeeland is echt super! Inmiddels ben ik alweer aan veel dingen gewend(alhoewel ik het nog echt te koud vind en elke keer weer intens kan genieten van de mogelijkheid om een warme douche te nemen) en vind ik het met de dag leuker hier. Qua natuur is dit land werkelijk prachtig en in Europa en Azie heb ik dit soort landschappen niet gezien, dus dat is weer mooi meegenomen. Verder zijn de Kiwi's(Nieuw Zeelanders)super aardige mensen die altijd behulpzaam zijn en nooit een slecht humeur lijken te hebben. Een happy way of living. Leuk detail, iedereen die de bus uitstapt bedankt de busschauffeur(iets om thuis uit te proberen?) Ondanks dat alles hier een stukje duurder is geniet ik van alles met volle teugen. Morgen ga ik richting Taupo waar ik hopelijk Mount Doom ga beklimmen! Of dat me gaat lukken kunnen jullie de volgende keer wel lezen!

Enjoy life!

Caius

The perfect ending to Indonesia

Hey daar volgers! Hoe staat het leven ervoor? Hier is het verrassen genoeg nog altijd geweldig en zelfs nog wel iets beter dan dat. Het is inmiddels alweer een aardige tijd geleden dat ik iets geschreven heb. De afgelopen weken zijn gevuld geweest met ongerept paradijs, stedelijke vermaking en jungle. Wat dat dan allemaal precies was....

Lore Lindu: Failed attempt #1.

Na Tentena wou ik graag naar Lore Lindu national park. Lore Lindu staat bekend vanwege de reuzezwerfkeien, zwerfstandbeelden en tarsiers(kleinste primaat ter wereld met hele grote ogen). Met name de tarsiers waren een grote motivatiefactor om hier naartoe te gaan. Toen ik in de dichtstbijzijnde stad was, bleek echter dat de weg naar het park vanwege een landverschuiving ontoegankelijk was. De omweg zou me nog 2extra dagen rijzen heen en 2 dagen terug kosten. Helaas ging dit feest niet door. Het was echter niet allemaal verspeelde tijd. Ik had een hoop tijd om te wachten en ben mij eens gaan verdiepen in studies. Ik heb de keuze nu bijna gemaakt, antropologie of future plantet studies. Zo zie je maar, elk voordeel heb zo z'n nadeel. Vervolgens van Poso doorgegaan richting Ampana waar ik de boot naar de Togean Islands zou pakken...

The Togean Islands: A paradise ontouched.

9 uur 's ochtends vertrok de boot die rond 2uur 's middags in Wakai aan zou komen. De rit zelf was al een heel spectakel aangezien 2 duitsers aan boord een baracuda van iets meer dan een meter hadden gevangen. Alsof dat nog niet genoeg was kregen we na een paar uur ook een groep dolfijnen in het zicht, Die vervolgens vlak voor de boot gingen zwemmen! Echt super om te zien, het is net alsof Indonesie mij nog even duidelijk wil maken dat het echt het tofste land ter wereld is. Niet alleen de dieren onderweg zijn idrukwekkend, de eilanden zelf zijn ook bizar mooi. Strak blauw, superhelder water, met jungle gevulde eilanden en superwitte zandstrandjes met palmbomen. Elk eilandje(en het zijn er een hele hoop) lijkt wel een postkaart. Na 5uur op de boot heerlijk in het zonnetje te hebben gezeten kwam ik aan in Wakai. Hier ontmoette ik Uni, een eigenares van een guesthouse. Maar met Uni meegegaan en eens kijken wat ze te bieden had. Op een afgelegen plekje van Pulau Togean ligt Sunset Beach. 4bungalows en een restaurant. Voor 100.000rupiah(8,5euro) heb ik mijn eigen bungalow, 3maaltijden,koffie,thee en snorkeltrips. De vijf uur in de zon hadden overigens toch iets meer effect dan ik had gedacht, echt ik ben nog nooit zo verbrand geweest. Heerlijk overal blaren op mn gezicht, dat aanvoelde alsof er een bal keihard in mn gezicht was geknald, ach ja een foutje moet kunnen. Die avond werd overigens al mooi gedemonstreerd waarom het sunset beach heet. Perfect uitzicht op een prachtige zonsondergang. Het eten was overigens ook altijd helemaal super. 2 x per dag verse vis,rijst en nog van alles en nog wat(ik denk dat ik op de togeans voor het eerst op deze reis weer wat ben aangekomen). De volgende dag ging ik samen met Jan en Lisa, een duits koppel, op een snorkeltripje naar het kwallenmeer. Dat is een zoutwatermeer waar kwallen zwemmen(heeeeeel veel kwallen)die omdat er in dat meer geen roofdieren zitten niet meer steken. Toch is het wel een beetje eng als je een kwal ziet opduiken(paar met oranje) en er vervolgens nog een ziet. En nog een, en nog een, en nog een, enz. enz. tot je helemaal omsingelt bent. Maar gelukkig steken ze echt niet. Hierna gingen we door naar Karina beach. Werkelijk het perfecte strandje. Een strook wit zand, palmbomen en knalblauw water omsingeld door een baai. Echt super mooi. Waar de zonsondergang van de vorige avond prachtig was, was deze werkelijk spektaculair te noemen. De mooiste zonsondergang die ik ooit in mn leven heb gezien. Een explosie van kleuren door elkaar heen en elke 10 minuten veranderd er wel wat, waardoor het alleen nog maar mooier wordt. Na Sunset Beach ben ik met Jan en Lisa naar Malenge gegaan. Dat is een ander eiland in de buurt. Hier heb ik vijf heerlijke dagen doorgebracht die gevuld waren met snorkelen, zwemmen, lezen,luieren,vissen en weer overheerlijk eten. Ook heel tof was dat je op Malenge tarsiers kon zien! Helaas toen ik de jungle wij de jungle in gingen hebben we ze niet kunnen vinden. Wat wel heel erg tof was, was een vleermuizengrot. Ok het stinkt wel echt bizar erg, maar toch is het best wel tof om in die grot te staan waar minstens 100.000 vleermuizen over je kop scheren. Na 8 heerlijk dagen op de Togean Islands kon ik weer helemaal uitgerust verder om mijn laatse weekje Indonesie aan te pakken!

Manado: Back to the city.

Op weg naar Manado was ik nog even gestopt in Kotamobagu, een stad in de buurt van het Nani Wartabone national park. In dit park zou je(kan je het raden?) tarsiers zien
! Maar ook deze keer was het mij niet gegund. De avond voordat ik richting het park zou gaan heb ik mijn grote teen gestoten tegen de stoeprand. Hierbij zat er een mooie scheur in mijn nagel, en na enig chirurgisch werk van ondergtekende was de wond schoon en ingepakt. Een wandeltocht door de jungle zat er echter niet meer in. Dus zat er niets anders op dan met de staart tussen te benen naar Manado te strompelen. Manado is de grootste stad in Noord-Sulawesi. Vol met winkelcentra, verkeer en van alles en nog wat. Wel weer leuk om weer eens in een echte stad te zijn. Heel veel heb ik niet gedaan in Manado, even een filmpje gepakt voor 2 euro, wat inkopen doen voor Nieuw Zeeland, maar heel spektaculair was het niet. Om hier nou 5 dagen door te brengen? Nee niet echt tof. Even in mn boekje gekeken en ja hoor! Er is nog 1 park nog geen uur van Manado waar je tarsiers kan zien! Aangezien mijn teen zo goed als genezen was besloot daarheen te gaan. De avond voor mijn vertrek bleken opeens Anthony, Aisling, Marcus en Peppa(reisgenoten van eerder) in hetzelfde hotel als ik te zitten. En laten zij nou toevalig ook de volgende dag naar Tankoko gaan. Na een kort ritje met de bus waren in batiputih(het dorpje bij Tankoko). Naast het park hebben ze hier ook een zwart strand. Heel apart om te zien aangezien ik inmiddels verwend dat ik ben, gewend ben aan witte stranden. Na het eten vroeg naar bed want om 4uur ' 's ochtend gingen we het park in! Het is heel donker in de jungle en even krijg ik een flashback uit Laos. Deze keer heb ik echter een zaklamp en een gids;). Na een goed uur lopen komen we bij een boom aan waar de tarsiers als het goed is na hun nachtelijke avonturen zouden komen slapen. Na een tijd te wachten begint het al iets lichter te worden en ik vrees dat ook poging nummer 4 om een tarsier te zien gaat mislukken. Dan wenkt de gids ons echter om dichterbij te komen. En ja hoor, daar zijn ze 4 stuks! Het zijn echt wonderbaarlijke beestjes. Heel klein met supergrote ogen en hele menselijke handen. Dit heeft mijn trip naar Indonesie echt 100% compleet gemaakt. Alsof de tarsiers alleen niet voldoende zouden zijn werden we vervolgens ook nog getrakteerd op zwarte makaken, een hornbill*soort vogel) en een luiaard. Na 6uur door de jungle te hebben gewandeld kwamen we helemaal gebroken terug, Maar het was het helemaal waard!

Nu is mijn avontuur in Indonesie voorlopig helaas voorbij. Dit land is echt het meest spektaculaire land waar ik ooit ben geweest, in vele opzichten. Nog nooit heb ik zoveel armoede gezien of afval op straat. Nog nooit ben ik zo aardig begroet door totale vreemden en nog nooit ben ik zo erh afgezet. Nog nooit heb ik zulke prachtige natuur gezien en nog nooit heb ik deze dieren kunnen aanschouwen in het wild. Maar boven alles ben ik nog nooit zo verliefd geweest als op dit land. En nog nooit ben ik zo zeker geweest dat ik een land weer ga bezoeken. Indonesie was echt een ongelofelijke ervaring die ik mijn hele leven bij me zal dragen. Nu gaat het laatste deel van mijn reis beginnen: Nieuw Zeeland! Ik ben super benieuwd wat dit allemaal gaat brengen. Ik hoop dat jullie weer een beetje up to date zijn. Voor nu zeg ik de mazzel!

Enjoy life!

Caius

Time for some bloody culture.

Hey daar Nederlandertjes! Hoe staat het leven ervoor? Hier in Sulawesi is het net als in de rest van Indonesie helemaal top, super geweldig en mega coolie. Ik zit nu ong 10 dagen in Sulawesi, maar heb alweer genoeg gezien en meegemaakt om honderden verhalen over te schrijven(dit zal ik jullie in dit geval maar besparen). Maar sinds ik vanaf Lombok vertrokken ben heb ik het volgende meegemaakt......

Makassar: Free tea=Free transport!

Na 2 korte vluchtjes(en een hele laaaaange wachttijd op het vliegveld) was ik dan eindelijk in Sulawesi, een half uurtje verwijderd van de hoofdstad: Makassar. Een nieuw 'eiland' een nieuw avontuur dacht ik zo, eens kijken wat hier te beleven valt. Het eerste wat mij eigenljik opvalt is dat de mensen hier weer net zo enthousiast zijn om een westerling te ontmoeten als in Jakarta en het duurt niet lang of de: 'Hey mister!'s vliegen me weer om de oren. Toch wel een ander gevoel dan Lombok en Bali waar touristen de normaalste zaak van de wereld zijn. Na een heerlijk avondmaal(pap, en nee dit is niet sarcastisch) duik ik lekker mijn bed in om de volgende dag Makassar een beetje te verkennen. De volgende dag begin in ik met Fort Rotterdam. Een fort uit de tijd dat wij Nederlanders nog in Indonesie vertoefden. Echt heel bijzonder is het niet, een paar oude muren en een binnenplaats die volledig gerenoveerd is(maar niet op een leuke manier). Ach ja, je kan niet alles hebben. Vervolgens besluit ik om naar de haven te lopen. Een wandeltochtje dat ik misschien toch iets te kort had ingeschat. Na een...hele tijd, kwam ik dan toch eindelijk ik het bedoelde gebied aan. Overal mooie ouderwetse vissersboten, met masten en zeilen. Natuurlijk is ook hier, zoals overal in Indonesie, het afval sterk vertegenwoordigd. Inmiddels kijk ik daar niet meer van op, maar toch een beetje zonde is het wel. Op een gegeven moment hoor ik weer het bekende: 'Hey mister!', in dit geval van een vissersboot. Ik zie een man zitten die me enthouisiast wenkt, dus waarom ook niet. De boot ingeklommen en een rondleiding op de boot gekregen. Hele aardige man, sprak alleen net zo goed engels als ik Indonesisch spreek, dus het was vooral handen en voeten-werk. Als ik even later over straat loop, kom ik deze zelfde kapitein weer tegen voor zijn huis. Ik word uitgenodigd voor de thee en als arme sloeber backpacker, zeg ik natuurlijk geen nee tegen een gratis verfrissing(en een kans om de locals te ontmoeten). Binnen word ik voorgesteld aan de familie, moeder, dochter en zoontje. Even later krijg ik thee, geserveerd in hun beste servies en kijken we Micheal Jackson videoclips. Vervolgens laat de man mij trots, zijn nieuwe piaggo zien(automatisch, de niet schakelen, het hindsspel hierbij was een hele ervaring). Dan wordt hij opgebeld en moet ervandoor. Hij wil me best een lift geven zover als mee kan. Dus daar sta ik dan halfverwege de weg terug, klaar voor de rest van de wandeltocht... Of toch niet. Nog geen 2 minuten ben ik onderweg of er komt een andere man op een scooter langsrijden die mij overhallt bij hem thuis thee te komen drinken en zijn zwangere vrouw te ontmoeten(want die wou zo graag een tourist ontmoeten). Na ook hier weer even gezeten te hebben, wordt mij weer een lift aangeboden. Ook de 2e helft van mijn wandeltocht mag ik gratis mee in de auto. De volgende dag neem ik de bus richting Tana Toraja. Een gebied in centraal Sulawesi, een cultureel hoogstandje.

Tana Toraja: Blood, blood, gallons of the stuff(and a whole lot of ricepaddies).

Na een heerlijke 8uur lange busrit(ja jongens, 8uur in de bus zitten is hier echt geen straf, de uitzichten onderweg zijn waanzinning!), waarin ik Karin(een Zwisters meisje)ontmoette, kom ik aan in Rantepao. Een klein stadje centraal gelegen in Tana Toraja. Het is inmiddels al behoorlijk laat, dus snel naar bed om de volgende dag de boel te verkennen. Ik zat echt in een superleuk guesthouse. Lekkere kamer, mooi balkon, prachtige tuin, aardig personeel en een geweldig ontbijt! Hmmm, het meeste brood in Indonesie is echt niet weg te werken, maar dit, wauw. Heerlijke toast, met een glas sap, een kan thee, eitje erbij en heerlijke tamarinde-jam. Beste ontbijt in Indonesie! De rest van de dag lekker rondgelopen in Rantepao, de eerste christelijke plek die ik ben tegen gekomen in Indonesie. Het was best een leuke verandering om ineens overal kerken te zien en 'God bless you' overal te horen. Later op de dag plannen gemaakt met Karin om een begrafenis te bezoeken. Waarom ik dat nou zou willen doen? Het schijnt een cultureel hoogtepunt te zijn en trekt jaarlijks duizenden touristen. Ik kan zeggen dat het zeker een hele bijzondere ervaring was. De volgende dag is er een begrafenis, dus een gids gehuurd en een scooter en we waren klaar om te vertrekken. Het eerste wat mij opvalt zijn de gebouwen die speciaal voor de begrafenis zijn opgezet. Maar liefst 60 hutjes en 8 huizen? zijn er voor deze 4dagen opgebouwd. Een begrafenis is een hele happening hier. In dit geval was de overledene al meer dan een jaar...overleden en al die tijd wordt gebruikt om te plannen, te bouwen en alles te regelen. Alle familieleden, vrienden, kenissen, stadgenoten enz enz zijn aanwezig en ook een paar touristen(waaronder ik). Het begint met een kopje thee en een koekje, vervolgens is er een christelijke spreker(allemaal in het Indonesisch dus geen woord van verstaan), en dan is het tijd voor de Torajaanse ceremonie. Voordat deze begint, kom ik Anthony en Aislin tegen. Een Iers koppel dat ik al eerder tegen was gekomen in mijn guesthouse in Makassar(die toevallig ook in hetzelfde guesthouse hier in Rantepao verblijven). Er wordt gezongen, gesproken en vervolgens is het tijd om de kist in een draagtuig door het dorp rond te dragen. Even later komt de stoet weer terug bij de plek van de ceremonie. Ondertussen zijn er minstens 5 varkens geofferd en die worden overal, gevild, gesneden en verdeeld. Het bloed is al rijkelijk aan het vloeien(en het hield de komende uren ook niet op). Iets anders dat heel anders bij deze begrafenis is dat dit meer een viering is dan iets droevigs. Iedereen is eigenlijk heel blij, mannen duwen elkaar(voor de lol), de vrouwen doen een soort touwtrekwedstrijd met een rood lint en het eindigt met een kort maar krachtig watergevecht. Dan wordt de kist in 1 van de gebouwen getild en is het tijd voor het offeren van een buffel. Damn, dat was toch nog een heel stuk extremer dan ik het verwacht. Met een superscherpe machette wordt met 1 flinke slag(hierbij wordt de buffel wel eens gemist en een eigen arm afgehakt) wordt de hals van de buffel explosief opengereten. Een enorme hoeveelheid bloed spuit uit de wond en wij staan allemaal met open mond te staren. Het was allemaal in 5 seconden voorbij, maar dit is zeker iets dat voor altijd op mijn netvlies gebrand staat. Na de offering geven we een cadeau(sigaretten is de norm)af en is het tijd om weer richting Rantepao te gaan. Die avond ga ik wat drinken met Antony, Aislin en Rodny. Rodny heeft de kamer naast Anto en Aislin. Rodny komt uit texas, is een jaartje of 65, zier eruit als kapitein Iglo en heeft een die heerlijke Amerikaanse filmvertelstem. Echt een mooi figuur, ik hoop dat ik hem nog ergens tegenkom, want hij is echt wel een foto waard! De volgende dag is Karin een beetje ziek, dus ga ik met Anto en Aislin op scooters de omgeving verkennen. Toraja is toch wel echt een van de mooiste omgevingen in die ik tot nu toe gezien heb. Overl prachtige groene bergen, uitgestrekte rijstvelden die tegen de bergen op zijn geplant en graven in de bergen en bomen. Dit was echt een van de mooiste tochtjes die ik tot nu toe heb gemaakt. Ik blijf mezelf telkens weer afvragen of de schoonheid van dit land ooit ergens ophoudt. Ook de volgende dag wordt ik weer overweldigd door de prachtige omgeving als we met z'n vieren een berg opgaan waar geweldige uitgestrekte uitzichten over het hele gebied te zien zijn. Adelaars vliegen in de lucht en tjah wauw, echt te mooi om waar te zijn bijna. Niet alleen de natuur is hier super, ook de mensen hier zijn de vriendelijkste die ik tot nu toe ben tegen gekomen. Iedereen die je altijd heel vriendelijk begroet, kinderen die lachend op je af komen rennen om vervolgens als je een foto wil maken gillend van plezier wegrennen om zich te verbergen. Al met al is Toraja een van de heerlijkste en eerlijkste gebieden die ik Indonesie ben tegen gekomen. Na 5 dagen Toraja was het weer tijd om door te gaan. Na een laatste heeeeerlijk ontbijtje stapten we in de bus. Voor een behoorlijk interessante busrit....

Tentena: 300km in 22hours.

Om 9uur 's ochtends stapten we in de bus en om 10 uur die avond zouden we in Tentena aankomen, dat ging dus wel even ietsjes anders. De rit begon niet slecht, sterker nog verre van. Ook tijdens deze busrit doet Indonesie weer haar uiterste best om bij te betoveren met de meest waanzinnige panorama's. Het grootste gedeelte zitten we in de bergen die dicht begroeid zijn met jungle, en ik waan me net in Jurassic Park. Rond een uur of 6 komen we echter een obstakel tegen.Door een mudslide een paar dagen geleden is de weg ergens kapoet. Er is al wel een brug gebouwd, maar de bus kan amper langs het bouwverkeer dat overal langs de smalle bergweg staat. Het vonnis dat de buschauffeur veilde was: uitstappen en lopen. Niet echt iets wat ik nou echt heel tof vond, maar na 10minuten snapte ik wel waarom. Tijdens het lopen horen we ergens lawaai en als we de bocht omlopen zien we waar het vandaan kwam. Een vrachtwagen die langs een andere truck wou, was door een grondverzakking van de weg af gevallen en lag 10 meter lager ondersteboven. Dit was echt pas net gebeurd, overal renden mensen erop af, chaos, om de chauffeur die nog in de wagen zat te bevrijden. Best heftig allemaal, later werd de chauffeur bewusteloos op een motor richting het ziekenhuis gebracht(de uitkomst hiervan weet ik niet). Na een uur te hebben gelopen stopten we ergens in de buurt van de nieuw aangelegde brug om te wachten tot de bus aan zou komen. Dat duurde nog een kleine 7uur... Ja jongens het is niet alleen maar rozengeur en manenschijn hier hoor;) alhoewel ik tijdens die 7uur wel een paar goeie potjes domino met een Indonesisch jongetje heb gespeeld(vanzelfsprekend heb ik alles gewonnen). Toen eindelijk de bus langskwam was het nog een paar uur richting Tentena. Om 5uur 's ochtends werden we gedropt met de boodschap dat Tentena 2km die kant op was.... Kilometers in Indonesie zijn een vaag begrip, het kan varieren van 100 meter tot 5 kilometer. Dus gesloopt dat we al waren konden we nog aan een de wandeltocht(met 22kg backpack op mijn rug)van 2km(5km in dit geval) beginnen. Om 7uur 's vanochtend gebroken en doodmoe ingecheckt. Heeeeerlijk bijgeslapen vandaag. Nog een scooter gehuurd en een waterval bezocht.

Morgen ga ik weer mijn eigen weg en ga ik richting Lore Limbu National Park. Eens kijken wat voor avonturen dit weer zal opleveren. Ik hoop dat jullie hebben genoten van dit verhaal. Ik heb in ieder geval intens genoten. Het volgende verhaal komt binnenkort weer en zal vast weer volstaan met ditjes, datjes en wauwtjes. In de tussentijd moeten jullie het hier maar mee doen.

Enjoy life!

Groetjes uit Indonesie,

Caius

Misty mountains and paradise islands.

Hallo daar Nederlanders! Hoe maken jullie het? Ik doe het zoals altijd nog altijd geweldig! Volgens mij was mijn laatste verhaal alweer een tijdje geleden en in de tussentijd heb ik natuurlijk weer het een en ander, beleefd,gezien en gevoeld. Tijd om jullie maar eens te vertellen wat dan precies....

Malang: An original setting.

Dus daar ging ik dan de volgende dag, met Max en Titus richting Malang. Malang was voor mij echter niet in 1 dag te berijken, dus besloot ik om in Blitar te stoppen. Niet de meest interessante stad, maar Titus had gelezen dat hier wel een mooie Hindu tempel stond. Nu zou je denken dat ik inmiddels wel eens uitgetempeld was, maar niets is minder waar. Elk tempeltje is weer anders(ok het zijn niet allemaal Borobudurs, maar nog steeds leuk om te zien!) en dit was mijn eerste Hindu tempel. Weer een hele andere stijl dan alles wat ik tot nu toe had gezien, een stuk ouder ook, maar zeker wel de moeite waard. Na ons tempelbezoek doorgereden naar Malang, waar we toch wel een hele originele slaapplek vonden. Op het dak van een hotel, stonden 3 bamboehutten waar backpackers goedkoop in kunnen slapen. Niet echt precies wat je verwacht aan te treffen op het dak van een hotel, maar wel heel tof. Uitzicht over de stad en op de bergen, en misschien wel de beste douche die ik in mijn hele leven heb gehad. Voor de rest was Malang geen hoogtepunt, ik zat dan ook ontzettend met de tijd in de knoop, omdat Indonesie gewoon heel groot is en ik al bijna de helft van mijn tijd op Java had doorgebracht. Als een soort overhaastte beslissing besloot ik om 's avonds de bus richting Bali te pakken en de Bromo over te slaan. Even later op het busstation toch nog van gedachte veranderd en toch maar wel de bus richting Bromo gepakt. Dit was misschien wel de beste beslissing van mijn reis....

Gunung Bromo: Incredibly incredible.

Rond 10 uur 's avonds aangekomen in Probolingo(stad in de buurt van de Bromo) en meteen een tour geboekt voor de volgende morgen om de zonsopgang te bekijken. Dat ik nog betaald heb voor accomodatie is eigenlijk te gek voor woorden, omdat ik welgeteld 3uur de tijd had om in mijn bed te liggen voordat de wekker ging. Om half 3 's ochtends werd ik opgepikt en ging ik samen met een gids en een Nederlands stel richting de Bromo. Ik durf te zeggen dat wat ik de rest van de ochtend zag, het mooiste was dat ik tot nu toe heb gezien. Rond 4uur stappen we uit aan de voet van een berg die uitkijkt over de Bromo(trouwens, de Bromo is een vulkaan). Het eerste wat opvalt is de prachtige sterrenhemel. Omdat we toch wel op hoogte zitten en er weinig licht om ons heen is, worden we getrakteerd op een klein spektakel in de lucht. Het grote spektakel begon echter toen we boven op de berg stonden en aan het wachten waren op de zonsopgang. De tijd gaat voorbij en met elke minuut die voorbij gaat gebeurd er wel iets met het landschap. Langzaam maar zeker, wordt het steeds lichter aan de horizon. De lucht lijkt in de verte wel een regenboog als langzaam het licht begint te komen. Dan pas kunnen we zien wat voor een schoonheid er voor ons ligt in de vallei. Omhuld in een zee van wolken ligt de Bromo prachtig in het midden van een vallei te wachten op de zon(en op de vele honderden foto's die volgden.) Echt mensen elke vijf minuten deed het licht weer iets met de wolken, de horizon of de bergen om mij heen. Dit was echt een spektakel om naar te kijken. Na een uurtje of 2 ons aan dit kleurenschouwspel te hebben vergaapt, was het tijd om de vallei in te gaan en deBromo te beklimmen. De vallei zelf was een maf iets, het leek een soort woestijn waarin allemaal wolken hingen waardoor je niet veel verder dan 10 meter kon zien. Ook dit zorgde er weer voor dat ik mijn camera nauwelijks met rust kon laten, omdat er elke 5 minuten wel weer een mooier plaatje langskwam. Toen we bij de Bromo aankwamen stond ons een behoorlijk intensieve klim te wachten. Maar jong, sterk en gezond dat ik ben, lukte het mij toch wel aardig. Dat kon ik niet zeggen van een hoop Indonesiers, die halverwege bijna dood neervallen van de uitputting en zich hopeloos vastklampen aan de railing van de trap(hoe vervelend het ook voor hun is, het was wel een heel grappig gezicht). Ook boven op de Bromo was het weer een beeldschoon plaatje. Tegen de tijd dat ik boven was waren de wolken weg getrokken en had je volledig zicht over de vallei. Ik kan nog wel even doorgaan over al het moois wat er te zien was op dat moment, maar ik denk dat jullie het inmiddels wel begrepen hebben: De Bromo is prachtig!

Bali and Lombok: B-e-a-utifull.

Na de Bromo stond een dagje buszitten op het programma. In 1 lange rit doorgeracet naar Bali, waar ik niet van plan was lang te blijven. Dat heb ik dan ook niet gedaan, maar toch was Bali een mooi voorproefje van wat mij te wachten stond. Het is misschien wel iets te tourischtisch en voor mijn arme zelf iets te duur, maar Bali is wel echt een prachtig eiland. Maar misschien toch meer iets voor een zomervakantie? Na 2 dagen Bali stond Lombok op het programma. Na een eindeloze dag van wachten tot de veerboot aankomt, letterlijk op de veerboot wachten tot deze vertrekt en vervolgens ook nog eens 5uur op deze boot gezeten terwijl hij een soort van in beweging was, kwam ik dan eindeleijk aan in Lombok. Met de Ocek(scootertaxi) richting Sengigi gegaan waar ik vervolgens mij 2 dagen heb kunnen vergapen aan de schoonheid van Lombok. Hoe mooi Bali ook is, Lombok is voor mij het mooiste eiland dat ik ooit gezien heb. Een scootertje huren en langs de kliffen touren die telkens weer een prachtige baai vertonen( de een nog mooier dan de ander) om vervolgens wat meer het land in te gaan waar aan mijn linkherhand eindeloze rijstvelden, palmbomen en de oceaan waren. Aan de andere hand ook eindeloze rijstvelden, met op de achtergrond een prachtig berglandschap. Ook heb ik op Lombok 1 van mijn beste maaltijden tot nu toe gegeten. Een klein tentje waar ze 2 soorten noedelgerechten serveren. Maar dit zijn niet zomaar noedels, dit zijn dagverse, door een Italiaan bereidde noedels! En ik kan jullie vertellen, die smaken heel erg goed. Helaas is het in deze tijd van het jaar niet mogelijk om de Rinjani te beklimmen(een van de hoogste vulkanen in Indonesie) dus moest ik maar iets anders zien te vinden. Als alternatief kwam ik met de Gilli's, een zeer verstandige keuze.

Gilli Trawangan: A holiday in my holiday.

3 superkleine eilandjes, vlak bij de kust van Lombok. Deze 3 schoonheden zijn de afgelopen jaren immens populair geworden, maar zijn nog zeker niet 100% getouristeriseerd. Ok, het zit vol met guesthouses, restaurants en bars, maar het heeft nog wel dat super relaxte klein eiland sfeertje(dat om de 5 minuten iemand je paddo's,wiet,cocaine,heroine of conditioner probeert te verkopen, neem ik er maar voor lief bij, en nee ik heb het niet gebruikt). Vanuit mijn guesthouse in Sengigi had ik 2 Australische jongens leren kennen(Bart en Jake), waarmee ik op de Gilli's een kamer deelde. We hadden echt een heel relaxt guesthouse, met 2 nog veel relaxtere eigenaren. Elke keer als je vraagt: 'What did you do today?' is het antwoord eigenlijk altijd:'You know, sleeping and chilling.' En dat is wel zo'n beetje wat ik ook gedaan heb. Natuurlijk heb ik niet alleen maar lopen luieren! Een snorkeltripje de ene dag, waar ik echt het meest waanzinnige onderwaterleven heb gezien. Naast de 1000en vissen die er in alle kleuren, soorten en maten rondzwemmen ben ik nog een dier tegengekomen in het water, waarvan ik niet verwacht het er 1 te zien, laat staan 3. Na een kleine tien minuten snorkelen spot ik mijn eerste zeeschildpad in de zee. Prachtige dieren zijn het, en net zo relaxt als de eilandbewoners. Een beetje koraal aan het eten en een beetje rondzwemmen. Wel echt prachtig om te zien. Vooral de tweede schilpad(echt een joekel!)die naar het wateropppervlak kwam om adem te halen en dat binnen handbereik van mij deed, wauw, heel vet. Maar ook 's nachts was de oceaan zeer spektaculair. Tijdens een nachtelijke duik wees iemand mij erop dat de plankton in het water 's nachts ligt geeft. Heel bizar, maar wel heel mooi. Eigenlijk is het net alsof er vuurvliegjes onder water zwemmen. Naast alle mooie vissen in de zee, lag er ook elke dag een hele lekkere vis op mijn bord. 'S avonds is er een vismarkt, waar iedereen naartoe komt om voor een euro of 2 een heerlijk verse vis te eten. Red Snapper, Tuna,Shrimp,Lobster,Barracude noem het maar op, het ligt er allemaal. Spotgoedkoop en super lekker.

Na 5heerlijke dagen op de Gilli's ben ik weer vertrokken. Ik zit nu in Mataram, een stad in Lombok. Morgen vlieg ik door naar een nieuwe bestemming in Indonesie: Sulawesi. Ik ben heel erg benieuwd wat dat gaat brengen. Het zal ongetwijfeld weer een geweldig groot avontuur worden, waar ik met volle teugen van ga genieten! Tot die tijd wens ik iedereen thuis het allerbeste toe en wil ik jullie er nog maar eens een keer aan herinneren: Enjoy Life!

Groetjes uit Indonesie, tot de volgende keer!

Caius

The words are failing my for this one.

Hey daar mensen in Nederland! Het volgende deel kennen we inmiddels wel dus dat kunnen we wel overslaan. Vandaag heb ik voor jullie een tropische regenstorm doorgeploetterd, omdat jullie natuurlijk niet kunnen wachten op mijn laatste avonturen en belevenissen. Dus als een verzopen kat zit ik hier een beetje te typen, maar voor jullie heb ik dat natuurlijk over!

Pangandaran: Learning the motion of the ocean.

Na Bandung stond Pangandaran op het programma, een super relaxed strandstadje in het zuiden van Java. Lekker 7 uur in bus gezeten, wat natuurlijk altijd weer geweldig is(echt jongens, niet zeuren als je een keer een ritje van 2uur naar de andere kant van het land moet maken). Na deze prachtige busrit(dat dan weer wel, het landschap is toch wel echt adembenemd)kwamen we achter in de middag aan in Pangandaran. Hier heb ik dan ook voor het eerst in Indonesie in een echt super leuk hostel geslapen. Hele relaxte sfeer, leuke gezamelijke ruimte, gratis koffie en thee en de beste yoghurt die ik in mijn leven heb gegeten. Het duurt dan ook niet lang of het eerste contact is al wel gelegd, een Nederlands koppel uit Groningen en een Koreaan waren het gezelschap voor de volgende dag. De volgende dag lekker rustig aan gedaan, beetje rond gelopen en op het strand gehangen. Tot onze teleurstelling mag je hier niet zwemmen vanwege de sterke stroming, iets wat de Koreaanse jongen goed heeft gedemonstreerd. Toch iets te ver de zee in gegaan en gered worden door de lifeguard was denk ik niet helemaal zijn bedoeling, maar de stroming(heb ook ik ondervonden) is wel echt sterk. De volgende dag was wel echt geweldig. We hadden een tour geboekt naar de green canyon en wauw, echt ongelofelijk. Waar je eerst op een bootje op een rivier vaart die wel mooi is maar niet denderend, zie je de bui al wel hangen en denk ik: weer eens zo'n overschat touristen ding. Niets bleek minder waar te zijn toen de boot stopte bij de ingang van de canyon waar we verder moesten zwemmen. 20meter hoger wanden en een prachtig turqoise rivier waar water prachtig langzaam naar beneden druppelt. Dit kan je er een beetje bij voorstellen. Echt een plaatje dat voor altijd wel op netvlies gebrand staat. Heb ik dan helemaal niks met de zee gedaan? Jazeker wel! Misschien is het gek om te bedenken, maar ik ben de volgende dag gewoon lekker gaan surfen. Caius op zo'n bord in de oceaan, dat is toch een recept voor problemen? Zou je inderdaad denken, maar nee. Eigenlijk ging het best wel tof. Voor 150.000 rupiah(nog geen 15euro) huur ik een bord en een les voor de dag. Na 5minuten instructie mag ik al meteen het water in en mijn net geleerde theorie in praktijk brengen. Dat ik de eerste keer al kon staan heeft mij wel enigzins verbaasd. Waar ik nu een hele toffe dag verwachtte waar ik alle golven zou pakken en misschien al wel een bochtje zou kunnen maken bleek toch iets te lichtzinnig gedacht. Toen ik een iets kleiner bord kreeg, bleek mijn balans toch iets minder te zijn en spendeerde ik meer tijd in het water dan op het water. Het is bikkelhard werken, maar de kick en de lol die je hebt als je zo'n golf pakt en uitrijdt tot het strand is wel echt supertof! Na nog een dagje de beachboy uithangen en heerlijk gesurfd te hebben gingen we door naar Yogyakarta. De groep waarmee ik inmiddels mee optrek bestaat uit alleen maar Nederlanders. Echt, een tourist uit een ander land vinden is een hele opgave. Maar goed, samen met Anne, Simon,Anne,Yaiza en Michelle gaan we naar Yogya.

Yogyakarta: Experiencing a world miracle.

Na een treinrit van een paar uur, waarin werkelijk een heel winkelcentrum door je wagon trekt, kwamen we aan in Yogya. Eenmaal aangekomen bij ons guesthouse, horen we histyrisch meidengegil, en hoe kan het ook anders we zijn weer Nederlands tegen gekomen, ditmaal bekenden van Anne. Jonne, Titus en Max komen bij de groep. De volgende dag heb ik met Titus en Max het Kraton bezocht. Het Kraton is het paleis van de sultan van Yogya. Zeker wel leuk om even doorheen te lopen, ook het waterpaleis gaf wel wat om te kijken, maar bij wat ik vandaag heb beleefd laat dat toch wel in het niets. Om 4uur 's ochtends opgestaan en om 5uur in een minibusje gestapt. Waarom ik dat doe? Om de Borobudur te zien bij zonsopgang. Echt mensen, wauw! Wat een immens bouwwerk is dat. Van een schoonheid en met een detail die ik toch echt niet beschrijven kan. En overigens ook niet op camera in alle indrukwekkendheid kan vastleggen. Niet alleen de tempel zelf, maar ook alleen al de omgeving is al een dagtrip waard. Op elke verdieping staat wel een ander verhaal afgebeeld, en met elke minuut die voorbij gaat veranderd de stand van de zon, die het weer allemaal in een ander licht zet. Dit gebouw is terecht 1 van de wereldwonderen. Na een dikke 2uur hier door te hebben gebracht gingen we weer terug naar Yogya. Volledig gebroken van het korte dagje, ben ik lekker mijn bed in gekropen voor een middagdutje. Een paar hoofdstukjes in mn nieuwe boek en je dag is zo voorbij.

Indonesie wordt echt met de dag toffer. Dit land is echt weer een andere wereld. Met zo veel schoonheid in alles. Ondanks dat er overal afval ligt en de armoede overweldigend, wordt ik met de dag verliefder op dit land. Morgen gaat de groep uit elkaar en ga ik met Max en Titus richting Malang. Wat voor avonturen dit zal opleveren zien jullie de volgende keer wel. Aangezien het nu eindelijk droog is ga ik snel mn biezen pakken en naar mn bed rennen.

Doe een beetje lief voor elkaar daar in Nederland en zoals altijd: Enjoy Life! Het is zonde om het niet te doen.

Tot de volgende keer!

Groetjes uit Java!

Caius

"Mister.""Hey Mister!" "Where you come from?"

Hallo daar mijn lieve Nederlandertjes! Hoe is het met jullie? Met mij gaat het voor de verandering maar eens geweldig? Dus, ik zit nu in Bandung en wauw wat is Indonesie anders dan Thailand! Echt een hele cultuurshock dit. Wat is dat dan? Nou dat is....

Jakarta: Wat the....

Dus daar stond ik dan om 1uur 's nachts op het vliegveld van Jakarta. 12uur eerder dan gepland, maar dat is alleen maar gewonnen tijd toch? Taxi gepakt en naar Jalal Jaksa gegaan(het backpackergebied), ingecheckt en gaan slapen. De volgende dag word ik wakker, een beetje zenuwachtig, maar vooral heel erg benieuwd. Ik ben nu in een land waar ik nog nooit bent geweest, helemaal alleen, geen idee van deze stad en zonder 'plan'. De straat op en het eerste wat je merkt is de hitte. Damn, als je al denkt dat het erg is in Bangkok dan weet je niet wat Jakarta inhoudt. Wat een hitte, 10minuutjes lopen en het lijkt net of ik mee heb gedaan aan een wet t-shirt contest. Na mijn eerste portie (heerlijk) Indonesisch eten wordt het tijd om wat van de stad te gaan zien. Ik besluit om naar Kota te gaan, het oude gedeelte van de stad waar veel 'nederlandse' gebouwen staan. Op weg naar Kota merk ik al dat de locals hier heel anders reageren op buitenlanders dan in Thailand. Overal op straat spreken mensen me aan om een praatje met me te maken. Ze willen allemaal weten waar ik vandaan kom, waar ik heen ga, hoe ik heet, waar ik woon in Nederland, waar ik slaap in Jakarta. wat ik kom doen in Indonesie, of ik hier al eerder ben geweest, of ik facebook heb en zo gaat het nog wel even door. Als het kruisverhoor klaar is kan ik nog even poseren voor een foto en dan kan ik weer door naar de volgende nieuwschierige Indonesier. Een hele leuke maar in het begin wel heftige ervaring. Als ik eenmaal in Kota ben schijnt er een festival aan de gang te zijn, dus tot zover mijn plannen om wat van de stad te zien. Ik blijf lekker op het plein hangen waar eerst een dans wordt uitgevoerd die uitmond in het onthoofden van een kip, waarna het bloed van de kip uit de nek gedronkeen wordt. Na dit zeer smakelijke festijn is er een comedy/acrobatiek/vuurspuwershow waar ik geboeid een uurtje of 2 van genoeten heb. De volgende dag heb ik het nog maar eens geprobeerd in Kota en deze keer heb ik wel iets kunnen zien. Heel vreemd om al die Nederlandse gebouwen en woorden te zien. Jakarta is zo anders dan Bangkok. Het verkeer is nog 10x gekker, de armoede oneindig veel groter en werkelijk overal ligt afval. Maar met dit alles vind ik Jakarta toch iets heel speciaals hebben. Nee, het is zeker niet de mooiste stad waar ik geweest ben, maar wel een hele interessante.

Bogor: The rainy city.

Na nog een dag rond te hebben gedwaald in Jakarta was het wel weer tijd om door te gaan naar de volgende halte: Bogor. Na een ritje in van een uur in de trein(die echt bizar vol is) kom ik aan in een stad tussen de bergen met en een verfrissende groene look. Ingecheckt in mn guesthouse en maar eens gaan kijken of er wat te beleven valt. Na een half uurtje lopen kom ik erachter waarom de bijnaam van Bogor The Rainy City is. Echt jongens, ik was vergeten hoe regen eruit zag. Na 2 maanden geen druppel te hebben gehad was dit echt een shock voor me. Met bakken kwam het uit de lucht vallen, damn niet normaal. Tijdens het schuilen een local ontmoet: Jamiel, waarmee ik afsprak voor de volgende dag. Die nacht merkte ik voor het eerst dat Indonesie een Islamitisch land is. Naast mijn guesthouse staat een moskee die zeer vroeg in de ochtend, 's middags en 's avonds arabische verzen uit de luidspeakers knalt. Ergens heeft het wel wat moois, alleen is 6uur 's ochtends wel een beetje vroeg. De volgende dag ga ik in de ochtend naar de botanische tuinen. Werkelijk iets speciaals. Een gigantische 'tuin' midden in het hart van de stad. Het woord tuin is misschien ietwat denigrerend voor deze jungle, maar er lopen echt paden door en er staat een hek omheen. Maar wauw wat heb ik mijn ogen uitgekeken. Gigantische bomen, eindeloos veel orchideen en zelfs herten. Na de tuinen ging ik met Jamiel naar Puncak. Puncak is een stadje een uurtje van Bogor in de bergen. Heel erg handig om een local bij je te hebben want in Indonesie spreken de mensen niet of amper Engels. Puncak is echt prachtig,of in ieder geval het uitzicht en de omgeving. Boven op een uitkijkpunt, waar je over de vallei en de theevelden uitkijkt, kwam een gigantische groep meisjes naar me toe en het komende half uur kon ik weer eens fotomodel spelen.

Bandung: Even more rain?!

Na Bogor stond Bandung op het programma. Na een treinrit die een uurjte of 3 duurde, maar zeker niet onaangenaam was(ik heb in geen maanden tijd zo veel beenruimte gehad!), kwam ik aan in Bandung. Nog net niet zo chaotisch als Jakarta, maar veel scheelt het niet. In Bandung had ik afgesproken met Anne(een meisje van het Nicolaas) ik deel nu een kamer met haar wat ook wel weer fijn is na een week op mezelf te zijn geweest. Echt veel van Bandung heb ik niet gezien. Dit komt vooral door de enorme regenbuien hier. Echt de straten veranderen in rivieren en auto's verdwijnen voor de helft in het water. Morgen gaan we verder naar Panandarang(of iets in die richting) waar een strand is en hopelijk iets minder regen.

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van mijn verhalen, ik in ieder geval wel. Jullie horen snel weer van me! Houd elkaar warm in het koude Nederland en zoals altijd: Enjoy life!

Groetjes uit Indonesie, Caius

Chiang Mai: The city is so nice, I had to go there twice!

Hey daar stelletje koukleumen! Ik zie dat jullie behoorlijk over het weer aan het klagen zijn. Maar dat kan ik ook! Ik ben nu in Bangkok en het is hier zo warm, dat als ik de metro uitloop mn bril beslaat. Dat is bij jullie waarsschijnlijk andersom(hihi). Maar genoeg geleuter over het weer, jullie willen natuurlijk weten hoe het met me gaat en wat ik allemaal weer gedaan heb. Nou ik kan jullie vertellen dat het(vanzelfsprekend) nog altijd super met mij gaat en wat ik allemaal gedaan heb...

Chiang Mai part 1: Good ol' Dutchmen.

Dus daar zit ik dan in de slaaptrein riching Chiang Mai, mijn eigen ding te doen, komen er 2 jongens aanlopen die blijkbaar de stoelen/bedden naast mij hebben. En ja hoor, het zijn Nederlanders, wat zijn de kansen. Aardige relaxte dudes uit Haarlem die een soortgelijke trip doen als ik. Na even gepraat te hebben, gaan we naar de restaurant wagon, waar we een geweldige avond hebben gehad. Aan het eind van de avond hadden we een groep van ong. 12 mensen, waarvan wij met 6 personen de volgende dag een guesthouse gingen zoeken in Chiang Mai. Ik deelde een kamer met de 2 Nederlanders(Bo en Robin) in SK house. Een chille plek met een heerlijke binnenterein, waar je lekker kon ontspannen. Helaas werd ik na een uurtje in Chiang Mai te zijn geweest ziek, en kon ik om 5uur 's middags met koorts naar bed. De volgende dag was de koorts zo goed als weg en functioneerde ik bijna weer normaal. De dagen erna waren gevuld met super wandelingen door de stad en vooral met memorabele nachten. Voor de mensen die in Chiang Mai zijn geweest of weten dat er een poort is, we hebben samen met Trent(een dude uit Canada) de poort van Chiang Mai gesloten. Ja dat is mogelijk als je voldoende 'Dutch Courage' in je hebt. Ook Anna en Charley ben ik nog tegengekomen, heerlijk om hun weer te zien. Toen ik met Charley afsprak om ergens te gaan eten kwamen er 2 Australische meisjes met haar mee. Een van de 2 ging de volgende dag een bungeejump doen en vroeg me of ik ook wou. Natuurlijk kon ik hier geen nee tegen zeggen en daar stond ik dan de volgende morgen. 50 meter boven de grond, met mn benen aan elkaar vastgebonden. Niet een positie waar je jezelf graag in zou willen vinden. In mijn geval echter waren mijn benen ook vastgeknoopt aan een bungeekoord, wat het iets veiliger maakt, maar eerlijk is eerlijk, ik deed het zowat in mn broek. Het moment dat je boven bent en beseft dat je jezelf van die toren af moet gooien is zonder meer doodeng. Maar na 2minuten gemediteerd te hebben kon ik eindelijk moed bij elkaar sprokkelen om mezelf van die toren af te gooien. En wauw wat een goeie keus was dat! De eerste paar seconden ben je te bang om zelfs maar te schreeuwen, maar zodra dat touw rekt, niet breekt en je weet dat je niet hier zal sterven komt alles eruit. Werkelijk een waanzinnig gevoel. De volgende dag gingen mijn Nederlandse reisgenoten door richting Laos en ik bleef in Chiang Mai, zoekend naar een nieuwe slaapplek.

Chiang Mai part two: Lita's.

Dat ik besloot in Lita's te blijven is tot nu toe misschien wel mijn beste beslissing geweest. Lita's is een dormitry waar je voor zo weinig als 100baht per nacht een bed kan krijgen. Bed in dit geval betekent een keihard matras, en een kussen waar je hoofd in verdwijnt. Nee het was niet de kamer, de douche of de preis die Lita's zo goed maakte, het was de sfeer. De slaaplaatsen zijn gebouwd op pilaren dus onder de slaapplekken is een open ruimte waar mensen kunnen zitten, drinken, ontspannen, muziek kunnen spelen en ja hoor, zelf koken! Effie de eigenares zorgde ervoor dat iedereen zich op zijn gemak voelde. De eerste avond ging ze zelfs zo ver om de ingredienten voor pad thai te halen en leerde ze ons allemaal hoe je dat moet klaarmaken:D! De sfeer was niet alleen daardoor zo goed, maar vooral ook door de andere reizigers. 2ieren, 2 engelsen en 2 israeliers hebben mijn tijd daar vooral geweldig gemaakt. Op een avond heb ik samen met Jenna a.k.a. chicago(Israelier) pasta gemaakt. Heerlijk om zelf weer te kunnen koken maar ook wel spannend, want in ons gezelschap was ook een Italiaan! Dat 1 woord mij ooit zo trots zou kunnen maken, had ik niet verwacht. Nadat hij zijn bord had leegegeten, voor de 2e keer had opgeschept en weer had gegeten keek hij mij simpel aan en zei: 'Complimente.' Haha, ik was werkelijk in de 7e hemel.

Chiang Mai part three: The best of the best.

Ok om dit verhaal niet eindeloos lang te maken heb ik een paar dingen die ik jullie wil meegeven mocht iemand van jullie ooit naar Chiang Mai gaan(wat best mogelijk is aangezien ik Jesse en Joran daar op straat tegenkwam).

1: Ponnapan Thai Food.

Deze dame heeft mij de twee weken die ik in Chiang Mai heb doorgebracht, gevoed met de meest heerlijke thaise gerechten. Niet alleen is haar eten geweldig, ook zijzelf is behoorlijk tof. Ik durf zelfs te zeggen dat ze me wel aardig vond, want toen ik weer eens bij haar kwam eten, gaf ze me tot mijn grote verbazing een shirt. Naast het eten is het ook een goede plek om interessante mensen te ontmoeten die wat langer in Chiang Mai zijn.

2: Tip's Fruit Shakes.

In de Sompet Markt staat een kleine thaise dame dag in dag uit, met een gigantisch mes haar magie te beoefenen. Hoe ze het doet zonder haar vingers af te hakken weet ik niet, maar haar snijkunsten zijn ongeloofelijk, net als haar fruit shakes. Mijn dagelijkse portie vitaminen kwam ik dan ook graag bij Tip halen.

3: Soi-walking.

Deze term heeft misschien de nodige uitleg nodig. In Thailand heb je net als in Nederland grote straten en kleine straten. De grote straten heten Thanons en de kleine Soi's. Chiang Mai zit vol met deze soi's en op hun beurt zitten deze straatjes vol met de meest maffe en mooie dingen. Grafitti, maffe borden en hele sfeervolle plaatjes. Ik heb vele uren rondgebracht om me te verbazen wat er allemaal in te vinden is.

4:Huay Tung Thao.

Dit is een prachtig meer aan de voet van een van de bergen 12km buiten Chiang Mai. Met een scooter en een groepje mensen waren we hiernaartoe gereden voor een middagje ontspannen. Heerlijke ontspannen sfeer, lekker water en heerlijk eten. Alhoewel de levende garnalen toch wel apart waren.

5:THC rooftopbar en Roots rock reggea bar.

Dit zijn 2 van mijn favoriete uitgaansplekken in Chiang Mai, de rooftopbar aan het taepe plein geeft een mooi uitzicht over de stad. Iedereen zit op de grond aan lage tafels, schoenen uit en goeie gesprekken. In roots zal je echter geen tijd hebben om te praten. In deze bar wordt elke avond live gespeeld en behoorlijk goed. De kans is vrijwel 100% dat je na 5minuten midden op de dansvloer staat en met iedereen meegaat in de flow.

6:Pai.

Ok, technisch gezien is Pai niet Chiang Mai, maar ik moet jullie er toch over vertellen. Samen met de 2 israelische meisjes ging ik naar Pai. Pai is een stadje/dorpje 132km ten noordwesten van Chiang Mai. Je kan een bus boeken of een scooter/motor huren en er zelf heen rijden als je de bergwegen aandurft. Na al mijn avonturen zouden jullie er natuurlijk vanuit gaan dat ik de scooter nam, dus om jullie niet teleur te stellen waagde ik mezelf op een 4uur lange tocht door de bergen. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb! De scooters hier gaan net even ietsje harder dan thuis(heb 120 op de snelweg gehaald) en rijden als een droom. In de bergen echter mijn snelheid verminderd, en genoten van het rijden en de natuur. Heerlijk alle bochten in slalommen om na elke 50 meter getrakteerd te worden op een prachtig panorama. Pai zelf is plekje midden tussen al deze bergen en vanuit je bungalow heb je een fenomenaal uitzicht. Ontspannen lijkt het ding te zijn in Pai en dat hebben we dan ook maar gedaan.

Ok, dus na al mijn mooie tijden in Thailand ga ik vanavond toch echt door richting Indonesie, waar ik een gigantisch nieuw avontuur ga beleven! Ik denk aan jullie allemaal en heb de tijd van mijn leven. Bobby als je dit leest, ik weet dat sneeuw leuk is maar in naam van alle ramen: gooi alsjeblieft geen sneeuwballen. Verder wens ik mijn team vandaag heel veel succes, ik weet dat het lastig is om te winnen nu jullie sterspeler in Azie zit, maar ik heb al het vertrouwen in jullie! Met dat gezegd te hebben neem ik afscheid van jullie vanuit Thailand en mijn volgende bericht zal vanuit Indonesie zijn!

Veel liefs en Enjoy life!

Caius