Hey daar mensen in Nederland! Het volgende deel kennen we inmiddels wel dus dat kunnen we wel overslaan. Vandaag heb ik voor jullie een tropische regenstorm doorgeploetterd, omdat jullie natuurlijk niet kunnen wachten op mijn laatste avonturen en belevenissen. Dus als een verzopen kat zit ik hier een beetje te typen, maar voor jullie heb ik dat natuurlijk over!

Pangandaran: Learning the motion of the ocean.

Na Bandung stond Pangandaran op het programma, een super relaxed strandstadje in het zuiden van Java. Lekker 7 uur in bus gezeten, wat natuurlijk altijd weer geweldig is(echt jongens, niet zeuren als je een keer een ritje van 2uur naar de andere kant van het land moet maken). Na deze prachtige busrit(dat dan weer wel, het landschap is toch wel echt adembenemd)kwamen we achter in de middag aan in Pangandaran. Hier heb ik dan ook voor het eerst in Indonesie in een echt super leuk hostel geslapen. Hele relaxte sfeer, leuke gezamelijke ruimte, gratis koffie en thee en de beste yoghurt die ik in mijn leven heb gegeten. Het duurt dan ook niet lang of het eerste contact is al wel gelegd, een Nederlands koppel uit Groningen en een Koreaan waren het gezelschap voor de volgende dag. De volgende dag lekker rustig aan gedaan, beetje rond gelopen en op het strand gehangen. Tot onze teleurstelling mag je hier niet zwemmen vanwege de sterke stroming, iets wat de Koreaanse jongen goed heeft gedemonstreerd. Toch iets te ver de zee in gegaan en gered worden door de lifeguard was denk ik niet helemaal zijn bedoeling, maar de stroming(heb ook ik ondervonden) is wel echt sterk. De volgende dag was wel echt geweldig. We hadden een tour geboekt naar de green canyon en wauw, echt ongelofelijk. Waar je eerst op een bootje op een rivier vaart die wel mooi is maar niet denderend, zie je de bui al wel hangen en denk ik: weer eens zo'n overschat touristen ding. Niets bleek minder waar te zijn toen de boot stopte bij de ingang van de canyon waar we verder moesten zwemmen. 20meter hoger wanden en een prachtig turqoise rivier waar water prachtig langzaam naar beneden druppelt. Dit kan je er een beetje bij voorstellen. Echt een plaatje dat voor altijd wel op netvlies gebrand staat. Heb ik dan helemaal niks met de zee gedaan? Jazeker wel! Misschien is het gek om te bedenken, maar ik ben de volgende dag gewoon lekker gaan surfen. Caius op zo'n bord in de oceaan, dat is toch een recept voor problemen? Zou je inderdaad denken, maar nee. Eigenlijk ging het best wel tof. Voor 150.000 rupiah(nog geen 15euro) huur ik een bord en een les voor de dag. Na 5minuten instructie mag ik al meteen het water in en mijn net geleerde theorie in praktijk brengen. Dat ik de eerste keer al kon staan heeft mij wel enigzins verbaasd. Waar ik nu een hele toffe dag verwachtte waar ik alle golven zou pakken en misschien al wel een bochtje zou kunnen maken bleek toch iets te lichtzinnig gedacht. Toen ik een iets kleiner bord kreeg, bleek mijn balans toch iets minder te zijn en spendeerde ik meer tijd in het water dan op het water. Het is bikkelhard werken, maar de kick en de lol die je hebt als je zo'n golf pakt en uitrijdt tot het strand is wel echt supertof! Na nog een dagje de beachboy uithangen en heerlijk gesurfd te hebben gingen we door naar Yogyakarta. De groep waarmee ik inmiddels mee optrek bestaat uit alleen maar Nederlanders. Echt, een tourist uit een ander land vinden is een hele opgave. Maar goed, samen met Anne, Simon,Anne,Yaiza en Michelle gaan we naar Yogya.

Yogyakarta: Experiencing a world miracle.

Na een treinrit van een paar uur, waarin werkelijk een heel winkelcentrum door je wagon trekt, kwamen we aan in Yogya. Eenmaal aangekomen bij ons guesthouse, horen we histyrisch meidengegil, en hoe kan het ook anders we zijn weer Nederlands tegen gekomen, ditmaal bekenden van Anne. Jonne, Titus en Max komen bij de groep. De volgende dag heb ik met Titus en Max het Kraton bezocht. Het Kraton is het paleis van de sultan van Yogya. Zeker wel leuk om even doorheen te lopen, ook het waterpaleis gaf wel wat om te kijken, maar bij wat ik vandaag heb beleefd laat dat toch wel in het niets. Om 4uur 's ochtends opgestaan en om 5uur in een minibusje gestapt. Waarom ik dat doe? Om de Borobudur te zien bij zonsopgang. Echt mensen, wauw! Wat een immens bouwwerk is dat. Van een schoonheid en met een detail die ik toch echt niet beschrijven kan. En overigens ook niet op camera in alle indrukwekkendheid kan vastleggen. Niet alleen de tempel zelf, maar ook alleen al de omgeving is al een dagtrip waard. Op elke verdieping staat wel een ander verhaal afgebeeld, en met elke minuut die voorbij gaat veranderd de stand van de zon, die het weer allemaal in een ander licht zet. Dit gebouw is terecht 1 van de wereldwonderen. Na een dikke 2uur hier door te hebben gebracht gingen we weer terug naar Yogya. Volledig gebroken van het korte dagje, ben ik lekker mijn bed in gekropen voor een middagdutje. Een paar hoofdstukjes in mn nieuwe boek en je dag is zo voorbij.

Indonesie wordt echt met de dag toffer. Dit land is echt weer een andere wereld. Met zo veel schoonheid in alles. Ondanks dat er overal afval ligt en de armoede overweldigend, wordt ik met de dag verliefder op dit land. Morgen gaat de groep uit elkaar en ga ik met Max en Titus richting Malang. Wat voor avonturen dit zal opleveren zien jullie de volgende keer wel. Aangezien het nu eindelijk droog is ga ik snel mn biezen pakken en naar mn bed rennen.

Doe een beetje lief voor elkaar daar in Nederland en zoals altijd: Enjoy Life! Het is zonde om het niet te doen.

Tot de volgende keer!

Groetjes uit Java!

Caius