Hey daar thuisfront! Hier ben ik weer met een nieuw verhaal! Iets later dan gepland, maar ik ben de afgelopen dagen in internetloze gebieden geweest. Dus maak je klaar voor een lange zit, want ik heb weer een hele hoop om te vertellen. De laatste keer dat jullie iets van me hoorden was ik nog in Luang Prabang, inmiddels ben ik alweer in Pakse(de grootste stad in het zuiden van Laos), maar tussen toen en nu is weer meeer dan genoeg gebeurd om een nieuw verhaaltje te schrijven. Dus, vertrokken uit Luang Prabang op 31december richting Vang Vieng, de party capital van Laos. Na een paar uur in de bus te hebben gezeten kwamen rond half 2 aan in Vang Vieng. Het is zeker één van de vreemdste steden waar ik tot nu toe geweest ben. Elk gebouw dat je ziet is ofwel een bar,restaurant of souvenier/kledingwinkel. Werkelijk alles is gericht op toeristen. In elk restaurant hangen tv's waar je family guy of friends kan kijken(why? i don't know), heel apart allemaal. Maar goed, snel geluncht, ingecheckt en vervolgens klaarmaken voor tuben! Tuben is de grootste atractie van Vang Vieng. Het komt erop neer dat je een band huurt, de rivier op gaat en vervolgens van bar tot bar drijft(des te maffer je eruit ziet hierbij, des te beter). Na een paar uur tuben terug naar de stad gegaan om uit te gaan. Dat we het tot 12uur hebben gered was opzich al een prestatie opzich. Sommige mensen van de groep hebben voor 12en het bed al getroffen. Ik hield het nog vol tot half 2, maar ook ik moest daarna toch inzien dat naar bed gaan wel zo verstandig was. Helaas was mijn kamer echter 'bezet'. Mijn kamergenoot(Emma) en Mikael(een zweedse jongen uit de groep)hadden elkaar gevonden, dus besloot ik maar om mijn nachtrust ergens anders te zoeken. Gelukkig kon ik bij Joakim en Ted(2andere zweedse jongens) in de kamer slapen. 3personen, 2bedden dus lekker knus geslapen. Totdat rond een uur of 5? een andere vrouw van de groep de kamer binnenkwam en besloot dat ons bed er goed uit zag. Ondanks Joakims en Teds protesten stortte ze zich midden in het bed neer. Nu lagen Ted en Joakim aan de ene kant van het bed, ik aan de andere kant en Karen(de vrouw) in het grootste middenstuk. Dit heeft haar de bijnaam snorlax opgeleverd. De volgende dag was iedereen behoorlijk brak, dus de dag was niet zeer productief. De volgende dag ging Emma helaas naar huis, ze moest namelijk weer terug naar Australie voor haar werk. Erg jammer want ze was erg gezellig en een zeer goede kamerenoot. Toen zat ik tijdelijk zonder kamergenoot maar dat was maar voor korte duur. We(Ik, Mikael, Ted, Joakim, Micheal en Dima) verhuisden naar een ander guesthouse en Mikeal, Ted, Joakim(ook wel team Sweden)en ik deelden een 4persoonskamer. De volgende dag een zeer toffe ervaring, namelijk luchtballon varen! Wel vroeg opstaan om de zonsopgang te kunnen zien, maar was het meer dan waard. Super om boven de stad te zweven, de bergen, de rijstvelden en de rivier tot in de verte te kunnen zien. Tijdens het landen een slordige landing op iemands hek. Het had erger gekund, het schijnt namelijk dat deze ballonnnen soms bijna gebouwen of bomen raken. Maar niemand gewond dus geen probleem. Die dag kwam de nieuwe straygroep aan met een nieuwe gids: Charley, een supertoffe zweedse chick. Nog een supertoffe nacht in Vang Vieng gehad en de volgende dag door naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ik had maar 1 dag in Vientiane, dus echt veel heb ik er niet veel van kunnen zien. Heel erg bijzonder was het niet, maar de boulevard aan de Mekong is met zonsondergang zeker de moeite waard. De volgende dag verliet helaas ook Micheal de groep, superleuke tijd met hem gehad. Heb een adres erbij mocht ik ooit naar Australie gaan:)! Die dag gingen we door naar Tad Leuk, waar me mijn grootste avontuur tot nu toe te wachten stond.

Tad Leuk: A jungle adventure.

Tad Leuk is een waterval in de buurt van Vientiane middenin een nationaal park. Het wordt verzorgd door ex militairen die zorgen dat er niet gestroopt of gekapt wordt. Je kan er zwemmen, camperen en vooral een mooie wandeltocht in de jungle.... We kwam aan rond een uur of half 5, backpack uit de bus en nog wat tijd om iets te doen voor het donker werd. We konden even gaan zwemmen of een stukje lopen in de jungle, maar niet te lang want het zou al snel donker worden. Ik ging eerst even voetballen met Mikael, maar we besloten dat met z'n 2en er toch niet zo veel lol aan was, dan maar een stukje lopen. Er waren 2 routes, 1korte die een uurtje zou duren en 1 route die 4uur zou duren. We besloten om de korte route te doen omdat we anders niet genoeg tijd zouden hebben. Dus we gingen op pad, lopen, kijken, praten en wat foto's maken. Op een gegeven moment merkten we echter dat we niet meer op het 1uur maar op het 4uur pad zaten. Aangezien we al een goed uur hadden gelopen en het nog steeds licht was besloten we om de route maar af te maken. Is toch leuker om alles gezien te hebben en daarbij liepen in een behoorlijk tempo(weliswaar op slippers), deze beslissing hebben we hierna nog vaak vervloekt. De tijd ging voorbij en we maakten flink wat meters, de zon begon echter steeds minder licht te geven, dit was voor ons geen reden om om te draaien, maar juist om sneller te lopen. De tijd ging verder en het pad ook, inmiddels was de zon onder en moesten we concluderen dat we allebij geen horloge, telefoon of zaklamp bij ons hadden. Het scherm van mijn camera was het enige licht waarmee we het moesten doen. We zagen echter nog steeds de bordjes van het pad, dus we waren er heilig van overtuigd dat we nog terug zouden komen. Meer tijd verstrekt en inmiddels is het echt pikkedonker en lopen of het pad volgen, blijkt een behoorlijke opgave te zijn. Nog meer tijd gaat voorbij en we moeten toegeven dat we inmiddels verdwaald zijn. Ja jongens, dit is echt gebeurd, ik ben gewoon verdwaald geraakt in de jungle.... Het domste wat je mogelijk kan doen, maar wij deden het. Mikael bleef dan ook herhalen: 'This is just so retarded' Ik:'No Mikael, we are retarded.' En dat is waar, dit was gewoon een dom idee. Maargoed we volgen echter nog steeds een pad, en onze logica: het pad moet ergens heen gaan. Nog meer tijd gaat voorbij en we komen weer een bordje tegen van ons pad, nog nooit ben ik zo blij geweest op een bordje te zien. De jungle is inmiddels tot leven gekomen, geluiden overal, ritselen in de bosjes en een vleermuis hier en daar. Af en toe schrikken we ons te pletter door een plant die beweegt, maar tot zo ver nog geen dieren. Nog meer tijd gaat voorbij we zijn bij een rivier aangekomen. Het pad kunnen we echter niet meer vinden en ja hoor, we zijn hopeloos verdwaald. De plek waar we zijn beland is een grote open plek met een steenplateau, jungle eromheen en een rivier. Aangezien we niet meer in het bos zitten geeft de maan nu meer dan genoeg licht om te kunnen zien. We vinden een plek waar duidelijk eerder mensen zijn geweest, oude kampvuren, een plastic zak en een soort structuur van hout vertellen ons dat hier al eens mensen geslapen hebben. Nog een stukje verkend en we vinden een boot. Wij waren ervan overtuigd dat we niet ver meer van het kamp vandaan konden zijn dus dachten dat de boot ons wel tot aan het kamp zou kunnen brengen. Ok, misschien is het woord boot een beetje te groot voor dit vaartuig. Een paar bamboestokken aan elkaar gebonden, niet echt een superboot, maar het drijft. Tenminste dat dachten we, toen ik erop ging zitten bleek dat dit niet onze uitweg was. We besloten dat we inmiddels echt niet meer terug konden en verder gaan zou ons alleen maar verder van huis brengen. Geen eten, geen drinken, geen vuur, geen slaapplek en geen idee waar we waren. We besloten er maar het beste van te maken. We gingen terug naar het eerder gevonden 'kamp' en besloten daar de nacht door te brengen. Mijn broek was zeiknat, maar wonder boven wonder lag er bij het kamp een broek! Dus met een nieuwe broek proberen een slaapplaats te maken. We durfden het niet aan om in de jungle te gaan slapen, dus het werd het steenplateau. Needless to say, steen ligt niet echt lekker. Om het kamp lagen echter een hele hoop houtsnippers, die we verzamelden, bij elkaar gooiden en vervolgens tot iets van een matras vormden. Zo goed en kwaam als het ging probeerden we een beetje te slapen, met het idee in de morgen weer terug te lopen. Het werd op een gegeven moment alleen wel behoorlijk koud, en wij hadden alleen korte broeken en t-shirts aan. We vonden een soort plastic zak waar we onze benen tot aan onze knieen in konden steken, dat hielp iets, maar het was nog steeds erg koud. En ik denk dat jullie hem al wel zien aankomen, maar op gegeven moment zat er echt niets anders op dan lekker te 'spoonen' met Mikael. Meer details zal ik jullie besparen. In de nacht schrokken we regelmatig wakker van de vele geluiden, die soms toch wel iets te dichtbij kwamen. Wel heeft deze nacht me één van de mooiste sterrenhemels die ik ooit heb gezien opgeleverd. Nog nooit heb ik sterren zo helder zien schijnen. De volgende ochtend, of een paar uur later, werden we rond een uur 5wakker gok ik. Het was nog steeds behoorlijk donker, maar we konden zien dat de zon al begon op te komen. Een uur later was het licht genoeg om goed te kunnen zien en vertrokken we op dezelfde weg als de avond ervoor te lopen. Na een intensieve tocht van 3,5 uur, waarin we onzelf verwonderden over het feit dat we toch zonder ernstige verwondingen het pad zo goed hadden kunnen volgen in de nacht, kwamen dan eindelijk aan bij het kamp. Mensen vlogen ons om de nek en waar zo opgelucht dat we terug waren. Blijkbaar hadden ze al een paar zoekacties gehad, 1 in de nacht en 1 die ochtend en stonden op het punt de ambassade te bellen en een grote zoektocht op te zetten. We kwamen dus net op tijd aan, goede timing. Toen we eenmaal bijgevoed waren, hoorden we dat het pad dat we gevolged hadden geen cirkel, maar een 3daagse trektocht door de jungle was! Gelukkig hadden we maar niet besloten om het pad verder te volgen. Blij dat we gezond en in leven waren stapten we in de bus om door te gaan naar de volgende bestemming. Waar ik jullie de volgende keer meer over ga vertellen want dit verhaal begint echt te lang te worden. Tot de volgende keer!

P.S. Ga nooit 's nachts de jungle in zonder zaklamp, of zonder goed naar een kaart te hebben gekeken. Wij hebben zeer veel geluk gehad, we hadden makkelijk iets kunnen breken of echt ver van het pad kunnen raken. Zonder water en eten red je het dan niet zo lang. Natuurlijk ga ik ervan uit dat jullie een heel stuk slimmer zijn dan ik, desalniettemin, mocht iemand van jullie ooit de jungle in willen. Ga niet vlak voor het donker wordt. Bye bye enjoy yourself! Take care!